Richting Terug

Het is donderdag. Vandaag gaan we reizen met ons trouwe autootje, de Mitsubishi Pajero van Nika en Ana. Aan het einde van de dag zullen we met dit degelijke stukje mechaniek 2500 km door Georgie gereisd hebben. Wat hebben we veel gezien. En wat hebben we nog veel NIET gedaan. Dat zetten we op de agenda voor een volgende keer.

Dan gaan we uitgebreider Tbilisi en Batumi bezoeken, met gids die ons de details kan vertellen. Ook gaan we dan naar het oosten om een zwerftocht te maken door het Vasjlovani Park met zijn unieke klimaat en wilde dieren en steppen. In de bergen rond Ushguli, het Svaneti National Park met zijn altijd besneeuwde bergtoppen gaan we een bergwandeling maken. O ja, we moeten nog naar de heetwaterbronnen van Vadzia en de grotwoningen bij Achaltsiche. En hopelijk zijn we dan in de gelegenheid om de kust van Abchazië te bezoeken.

Terwijl we dit bedenken en bespreken rijden we langs Batumi en Koboeleti om daarna rechtsaf richting Samtredia en Koetaisi de autoweg te nemen. Als Bas en Margit dit zouden zien! Peter neemt het gebruik over om van een tweebaansweg een driebaansweg te maken, om in bochten in te halen, over doorgetrokken strepen te rijden, te keren en te parkeren wanneer en waar het uitkomt. Het verkeer hier is tamelijk ongeregeld maar daardoor heeft iedereen compassie en gunt men elkaar de ruimte. Het is een beetje “recht van de sterkste” maar het werkt wel. Het zal een cultuurschok zijn als we in ons geregelde Nederland weer tussen de lijntjes moeten blijven.....

Bij Koetashi gaan we de binnenlanden weer in voor een bezoekje aan twee van de mooiste en belangrijkste kloosters van Georgie: die van Motsameta en die van Gelati. Voor het zover is willen we een koffie en stoppen op een pleintje met een kerkje. We worden allervriendelijkst ontvangen door een pater die maar blijft babbelen. We proberen hem zover te krijgen dat hij in de iphone spreekt om met Google Translate te begrijpen wat hij zegt, telkens zegt hij niets als het lampje brandt. Het enige wat we kunnen vertalen is “Het kost tijd”.

Het kleine klooster van Motsameta is gebouwd op een rotspunt waaromheen in de diepte de rivier hoorbaar is. Het klooster wordt gerestaureerd, bordjes in de tuin en langs het nieuwe toegangspad geven aan dat het met hulp uit Japan tot stand komt.

Wie de gaande restauratie van het klooster van Gelati bekostigt is niet duidelijk. Het is aan de ene kant hoognodig, aan de andere kant is het imposant om rond te lopen in dit complex van kerkjes en zaaltjes, allemaal even mooi beschilderd, zo oud en fragiel. Je mag er filmen, fotograferen, nergens staan bordjes met “niet aankomen”. 

In het Gelati klooster zijn twee koningen begraven. Één ervan ligt in een toegangspoort, onder een grafsteen. Hij had de wens dat zoveel mogelijk mensen over zijn graf moesten kunnen lopen als eerbetoon aan het land. Als derde hoogheid schijnt ook koningin Tamar in dit klooster te zijn begraven, alleen weet niemand waar. Volgens sommigen zal het beter gaan met Georgie als haar graf geïdentificeerd is.

In plaats van de snelste weg te nemen maken we een lusje via Tkiboeli, dwars door het mooie binnenland, om daarna bij Zestaponi uit te komen op de snelweg naar Tbilisi. Nog anderhalf uur brommen we over de rechte weg door het vlakke landschap tussen de kleine en grote Kaukasus. Op weg naar ons familie hotel GK villa. Waar we met kusjes worden begroet alsof we thuiskomen. Beetje gek om drie keer naar hetzelfde hotel te gaan, maar ja, wij zijn ook een beetje gek. Zeker Peter die met badmuts en al oefeningen doet aan de rand van het zwembad en pardoes zijn bril verliest bij de (pot)sierlijke duik in het koele water.

Als we met een biertje zitten op te drogen krijgen we een tapas van gedroogde vis met nog een Georgisch biertje. En dan, al napratende over onze mooie reisvakantie, besluiten we hier in het hotel frites met schnitzel en sla te eten. En denk nou niet “wat gewoontjes”, want de huiskokkin Marianna maakt er iets heerlijks van, met een Georgisch accent en heerlijke walnootsaus over de sla.