Stranddag
Ons hotel is van internationale allure, hadden we dat al gezegd? Gisteren viel het al op dat er een groot aantal jonge mannen gebruik maakte van het zwembad. Navraag leverde op dat er twee basketbal teams in het hotel logeren. Je weet wel, van die mannen die lang zijn en gespierd en kunnen eten als mallen. Nou, die mannen troffen we aan het ontbijt. Gelukkig dat het hotel personeel voor hen een apart buffet had ingericht. De teams kwamen uit Georgië en uit Belarus. Wij beide moesten schamend bekennen niet precies te weten waar Belarus ligt en wat de hoofdstad is. Foei. Misschien een keer naartoe? Voor straf? Als leerproject?
Daarna gaan we met in het hotel geleende handdoeken naar het kiezelstrand. Er is geen zon vanwege de bewolking. Deze wolken blijven tegen de heuvels hangen en zijn grijs tot donkergrijs. Aan het strand komt een dunne strook lichte bewolking waar heel af en toe de zon doorheen komt. Het is dan ook warm met een hoge luchtvochtigheid. Het windje maakt het aangenaam.
Aan het strand blijkt wederom, net als in de grote stad en net als in de bergen, dat Georgië een land in ontwikkeling is. Er staan schattige hotelletjes en hostels naast en tussen nieuwbouw hotels in glas en marmer. De prijs per nacht per kamer verschilt nauwelijks. Waarom zou je meer geld vragen? In onze ogen is het soms onnozel en naïef, maar je moet bedenken dat tien jaar geleden er niets was: nauwelijks water en 2 uur stroom per dag. En moet je zien waar ze nu zijn! Die ontwikkeling moet kraken, zo snel.
We lopen naar een leeg rijtje strandstoelen en Odile legt haar handdoek op eentje. Daar komt al een jongeman vragen of hij kan helpen. Ook geeft hij aan dat er moet worden betaald. 3 Lari (€1,-) maar liefst. Peter neemt een briefje van 5 Lari en de jongen knikt meteen: OK, 2 stoelen voor 5 Lari. Echt onderhandelen moeten ze nog leren. Of niet. Want hij vraagt wel of we iets willen drinken.
Gisteren vertelde Dave de barman dat mensen in Georgië nog kunnen (over)leven zonder geld. Eten en drinken is geen probleem, er is genoeg en men helpt elkaar. Er zijn altijd vrienden die vrienden kennen en de ene hand wast de andere. In Georgië willen de mensen vrij zijn in de zin van met rust gelaten worden en zelf keuzes maken. Dave zegt ook dat Georgië meer ziet in vrijheid uit Europa dan beperkingen in Rusland of Amerika. Trump heeft hier geen vrienden.
Dave vertelde ook over het belang van het geloof in Georgië, religie hoort bij het leven om het leven te kunnen verklaren. De moderne mens, homo sapiens, is in deze vruchtbare regio geboren. In Georgië maakt men al 8000 jaar wijn, hier is al 3000 jaar beschaving. Het land is een kruispunt tussen oost en west, noord en zuid. Georgiërs hebben nog nooit oorlog gevoerd om land te veroveren, alleen om hun land te verdedigen. De kwaliteiten van koningin Tamara zijn verheven boven alles. We leren veel en diverse stukje informatie beginnen op hun plek te vallen.
Georgiërs hebben een eigenheid die door andere naties gekrenkt en uitgedaagd wordt. Dave en wij hopen dat dit binnenkort historie is en dat het land zich eindelijk kan ontwikkelen. Tot op heden is het land in elke eeuw minimaal 3 x in oorlog geweest en verscheurd. In deze eeuw is Georgië voor twintig procent bezet (Zuid Ossetië en Abchazië). Hoe kun je iets opbouwen als het telkens wordt afgebroken?
Als we zo vredig aan het strand liggen en zwemmen in de Zwarte Zee komen de gesprekken van gisteravond terug. We zien achter ons een land in ontwikkeling. Met een verscheurd verleden. Met mensen die willen leren en die zo ontzettend eerlijk een gastvrij zijn. Graag vergeven/vergeten we hun onnozelheid en naïviteit en hopen dat meer Europeanen het lef gaan opbrengen om Georgië te gaan ontdekken.
Als de zon gaat dalen (Hé waar komt die zon opeens vandaan?) blijkt dat wij toch een beetje verbrand zijn. Na een biertje op ons balkonnetje gaan we flaneren over de boulevard van Gonio, met veel elektrische scooters en scootmobielen. Op het terrasje waar we neerstrijken voor ons dinertje, krijgt een gast een gitaar en begint te zingen. Op de achtergrond schalt Georgische muziek over de zee. Wij nemen een heerlijke salade en wat wijn en bier. En de zon gaat, net als altijd, rood ten onder.
