Go West!

We zitten pas laat aan het ontbijt, met kleine oogjes.

De tassen zijn gepakt, vandaag gaan we richting het westen. We nemen goed afscheid van dit heerlijke familiehotel. Met veel knuffels en handdrukken en goede wensen.

We rijden Tbilisi vlotjes uit richting Igoeti, dan linksaf naar Kaspi en dan door de laagvlakte van de rivier Koera zoeken we de weg naar Uplistsikhe. Hier is "The Small Village in Rocks" ofwel de ruïnes van een rotsstad stammend uit de ijzertijd. Er zijn weliswaar veel toeristen, maar de rotsstad is vrij groot met veel gaten en grotten, je mag overal vrij klimmen. Het levert mooie plaatjes op.

Terug naar het dal en dan door, richting Oni en Shovi, twee plaatsen in de bergen aan de oostkant van de bergachtige provincie Svaneti. Onze route loopt door Gori en Peter trapt opeens op de rem en parkeert nog voor Odile het beseft de auto. We herkennen het plein van TV en zien het mausoleum dat over het geboortehuis van Jozef Stalin is geplaatst. Uiteraard stappen we hier even uit voor een cultureel bezoek.

Gori is de geboorteplaats van Jozef Stalin en hier staat een compleet museum te zijner eer. We lezen dat door het aanpakken van analfabetisme, het verslaan van Nazi-Duitsland, het elektrificeren van het land en georchestreerde volksverering de persoon Stalin nog steeds populair is bij delen van de bevolking. Dat tijdens zijn totalitaire bewind tussen de 9 en 20 miljoen burgers een onnatuurlijke dood zijn gestorven zou die mening toch moeten bijstellen. Maar ja, niet iedereen weet even veel en soms hebben mensen een beperkend referentiekader. Komt dat wellicht door gekleurde berichtgeving in de media? 

We willen naar het noorden, naar Oni. Maar via Tsinkali naar Oni rijden blijkt geen goed plan. De rustige landweg wordt steeds rustiger en opeens staan er bunkers en versperringen op de weg. Dit is de grens met Zuid-Ossetië. Overigens is dit de naam die de Russen aan dit geannexeerde deel van Georgië hebben gegeven, om de link met het daarboven gelegen Russische Ossetië te benadrukken. Zuid Ossetië noemt zichzelf zelfstandig maar alleen Rusland en een paar Afrikaanse landen erkennen dit. De rest van de wereld vindt dat het gewoon bij Georgië hoort.

We stoppen zo'n twintig meter van de slagboom, Peter stapt uit en loopt af op de grens waar een "STOP" bord aan een balkje ons waarschuwt. Er komen een norse gewapende man en andere “vrijwilliger” aangelopen. Zij houden ons onverbiddelijk tegen. Geen reden. Geen uitleg. Geen foto’s toegestaan. We gaan de uitleg later lezen op Internet. Voor nu rest ons niet anders dan omkeren en wegwezen. 

We gaan de 20 km terug naar Gori en dan eerst via de snelweg, daarna via een “tweebaans” weg naar Zedafoni. Een tweebaans weg is relatief, Georgiërs hebben een ego. Op de weg uit zich dat door voorkruipen als het kan. Zonder rekening te houden met tegenliggers: gewoon inhalen in bochten, over witte strepen. Naast elkaar proberen zo dicht mogelijk achter een voorligger kruipen. Soms is het leuk om ondeugend mee te doen en langzame vrachtwagens inhalen over dubbele strepen. Andere keren is het angstaanjagend om te zien hoe zo’n haantje zich tussen twee vrachtwagens perst. Let wel: als er weer eens koeien in de berm lopen grazen steekt er wel eens één over of gaat op de rijbaan liggen. Dan remt iedereen of wijkt uit zodat inhalen nog gevaarlijker wordt.

Er gebeurt nog veel meer op en langs de weg. Zo rijden we 100 op de snelweg als er opeens, zonder pilonnetjes of lampjes of bordjes opeen mannen gebogen over de middenberm de vangrails verven. We zien opeens mannen hangen in elektriciteitspalen om kabels op te hangen. Er zijn bushaltes midden in een haarspeldbocht. Keerlussen op de snelweg. Dode beesten. Gaten groot en klein, putten zonder deksel, greppels zonder rooster. De wegen en het weggedrag, daar kun je een boek over schrijven.

Door de gedwongen omweg komen we tijd tekort om de bergen in te gaan. Dat bewaren we tot morgen. Nu hebben we een slaapplaats gevonden in een oud huis. Guesthouse Zedafoni, gerund door een oud echtpaar en een paar honden. Er zijn vier kamers, in twee ervan zitten Russische gasten (met kinderen), in één ervan zitten wij. Met koude wijn en diner om 20:00. Eerst happy hour met bier en koude Georgische wijn. In de keuken staan de dames al te kokkerellen. Vanavond eten we eenvoudige Georgische kost. Daarna is het donker. In de verte weerlicht het behoorlijk. De bergen lonken maar zij worden vanavond wel nat.